Osteoporoza dotyka 33% kobiet na świecie i 20% mężczyzn, będących po 50 roku życia. Właśnie taka proporcja osób zmaga się ze zmianami osteoporotycznymi wynikającymi z tej choroby. Źródeł rozwinięcia się schorzenia jest mnóstwo, objawów za to niemal tyle co nic. Schorzenie można mimo wszystko zażegnać.
Zrzeszotnienie kości objawy osteoporozy i grupy podwyższonego ryzyka
W naszym kraju już 2 miliony osób po 50 roku życia boryka z zrzeszotnieniem kości; schorzeniem, które ewoluuje w dwóch kierunkach. Schorzenie odmiany A najczęściej dotyka ludzi w wieku 70-75 lat i bezpośrednio związana z ogólną, słabszą kondycją układu kostnego. Choroba typu B charakteryzuje się dobrą bądź w małym stopniu zredukowaną gęstością układu szkieletowego, lecz za to mniejszą jakością kości i w większości przypadków ujawnia się pomiędzy na przełomie piątej i szóstej dekady życia.
Czynnikami predysponującymi jest głównie wiek, lecz także niedowaga czy czynniki dziedziczne. Przy zbyt niskiej dawce kluczowych witamin i składników mineralnych, a do tego przy zbyt wysokim spożyciu substancji uzależniających a ponadto minimalnej dawce wysiłku fizycznego, dochodzi do rozwoju osteoporozy. Ta zaś przez miesiące i lata nie daje nam powodów do niepokojów, w konsekwencji wykrywana jest nagminnie dopiero przy pierwszym złamaniu.
Zmiany osteoporotyczne łagodzenie objawów – odpowiednie leki i zbilansowany jadłospis
Hamowanie postępów zmian osteoporotycznych ma na celu wykorzystaniu korzyści, które zapewnia farmakoterapia a ponadto poprawa swojego jadłospisu. Na samym początku kuracji polecane są środki resorpcyjne, które mają na celu poprawiać gęstość mineralną kości, dodatkowo zaleca się medykamenty doprowadzające do odbudowy nowych warstw kości.
Terapia stosowana w przypadku zdiagnozowania zrzeszotnienia kości dobierana jest indywidualnie, ponieważ jest to determinowane podług rodzaju choroby. Nim zostaną podjęte konkretne kroki zleca się się oznaczenia, które świadczy o ostatecznej diagnozie, czy jest to osteopenia – pierwsze,łagodne objawy mogące zwiastować perspektywiczny rozwój choroby, czy mamy do czynienia ze stanem zaawansowanym.
W przypadkach zarówno przyjmowania specjalistycznych leków lub zanim rozpoczniemy formalne leczenie kładzie się nacisk bezwzględna potrzeba stosowania diety, która której celem jest to aby zachować optymalne dawki spożywanego wapnia, białka, magnezu, potasu i witaminy D. Czerpanie z dobrodziejstwa wszystkich wyżej wspomnianych porad a dodatkowo regularna aktywność fizyczna, ma zbawienny wpływ już w czasie leczenia, ale i odpowiada za część profilaktyki schorzenia.
